Voor het EU project Common Ground Common Future (Erasmus+ Strategic Partnership) gaan we op zoek naar narratieven die verbinden. In lijn hiermee ontwikkelen we strategieën waarmee mensen schadelijke verhalen (fake news, hate speech) beter kunnen herkennen en bestrijden.
In de week van 20 – 24 januari kwamen alle partners van het project samen voor een gezamenlijke staftrainingweek in Pristina. We kregen training van experts op het gebied van storytelling, narratieve psychologie en sociaal werk. De week werd gehost door Youth Initiative for Human Rights-Kosovo; Marigona Shabiu and Bjeshka Guri.
Het was erg belangrijk om elkaar te leren kennen en vertrouwen op te bouwen. We hebben onszelf via verschillende oefeningen voorgesteld. Peter Frühmann van Storytelling Centre introduceerde het onderwerp identiteit. Onze opdracht was om na te denken over wat identiteit voor ons betekent en hoe we onszelf identificeren. We bespraken onze gedachten hierover zoals: ‘Onze identiteit wordt gevormd door de groepen waarin we (denken dat) we zitten. Het is welke verhalen we met ons meenemen en kan worden omschreven met het gebruik van dieren; vooral met welke eigenschappen we toekennen aan die dieren.’ Als mensen moeite hebben met het vinden van hun identiteit of met het omschrijven hiervan kunnen we hen vragen stellen als: ‘Wie is belangrijk voor jou? Kan je die persoon omschrijven? Welke herinneringen heb je aan je jeugd?’
Peter openende ook een discussie over empathie met als voorbeeld ‘Mama’s last hug’ en toonde een video over empathie versus sympathie door Brene Brown. We bespraken de rollen van empathie en sympathie; wanneer laten we een van tweeen zien? Wat is de rol van een facilitator hierin? Arjen Barel, onze directeur, liet zien hoe we ruimte maken voor empathie in groepsdynamieken.
Bintang Sitanggang van OsloMet introduceerde ‘het gerucht, herinneringen en reproduceren’ met storytelling oefeningen. En liet zien dat de luisteraar altijd een heel andere versie van een verhaal heeft dan de verteller zelf.
Voor een oefening werden we gesplitst in groep A en B. Groep A moest een verhaal vertellen en groep B moest luisteren en hun hand 5 seconden opsteken telkens als ze de behoefte hadden om te reageren op het verhaal. Het doel van deze oefening was om te laten zien wat er met de concentratie van een verteller gebeurt telkens als de luisteraar reageert op het verhaal.
We hebben veel van elkaar geleerd. Elk van ons had iets te vertellen dat de ander nog niet wist. We zijn thuisgekomen met meer kennis en vaardigheden op het gebied van storytelling en narratieve psychologie, wat we kunnen gebruiken in het ontwerpen van een methode gericht op het creëren van common ground in gemeenschappen in Europa.
Het Storytelling Centre Amsterdam organiseert storytelling workshops en trainingen voor bedrijven, instellingen, NGO’s en voor jou.
Geïnteresseerd in wat wij voor jou, je bedrijf of organisatie kunnen doen?
